به گزارش مشرق، اخیرا و در پی تجاوز هوایی "رژیم صهیونیستی" به خاک "لبنان"، "حزب‌الله" با انتشار بیانیه‌ای از طریق شبکه "المنار" اعلام کرد "این تجاوز نه تنها تجاوز به مقاومت، بلکه به خاک لبنان بوده و بدون پاسخ نخواهد ماند".
 
از آنجا که رژیم صهیونیستی، خاطره‌ تلخ رویارویی نظامی مستقیم با حزب‌الله را به همراه دارد به نظر می‌رسد بازخوانی آنچه که توسط رسانه‌های عربی به "جنگ تموز" و از سوی رسانه‌‌های صهیونستی به "جنگ دوم لبنان و اسرائیل" معروف شده، خالی از لطف نباشد.
 
این جنگ 34 روزه که از 12 ژوئن سال 2006 میان نیروهای حزب‌الله لبنان و ارتش اسرائیل آغاز شد، مناطق مختلف لبنان، مخصوصا جنوب و شرق پایتخت این کشور (بیروت) و از سوی دیگر مناطق "الجلیل‌"، "کرمئیل"، "مرج‌بن‌عامر" و "هضبة‌الجولان" در سرزمین‌های اشغالی را در برگرفت.

در پی اسارت چند تن از شهروندان لبنان در زندان‌های رژیم صهیونیستی، آن هم به مدت‌های بسیار طولانی و به دلایل نامشخص، ("سمیر قنطار" شهروند لبنانی به مدت 30 سال در زندان‌های رژیم صهیونیستی به اسارت بود)، حزب‌الله لبنان بارها خواستار آزادی آنان شده بود، اما سرانجام زمانی که مشخص شد مذاکرات غیر مستقیم حزب‌الله و رژیم صهیونیستی بر سر آزادی شهروندان لبنانی بی‌نتیجه است، نیروهای مقاومت طی یک عملیات نظامی موسوم به "وعده صادق" در تاریخ 12 ژوئن 2012 به نیروهای اسرائیلی حمله کرده و دو سرباز ارتش این رژیم را به اسارت گرفتند تا مقدمات تبادل اسرا را فراهم کنند.

اما این اقدام حزب‌الله واکنش فوری ارتش اسرائیل را در پی داشت، به طوری که بلافاصله مرزهای قانونی لبنان را زیر پا گذاشته و با ورود به خاک این کشور، تجاوزی نظامی را آغاز کرد.

در مقابل، نیروهای حزب‌الله نیز که آمادگی کامل برای پاسخ احتمالی ارتش رژیم صهیونیستی را داشتند، با هدف قرار دادن نیروهای این رژیم، 2 تانک ارتش اسرائیل را منهدم کرده و 8 تن از سربازان آن را نیز به هلاکت رساندند.

این فضاحت برای نیروی زمینی ارتش اسرائیل به حدی بود که تا پایان جنگ 33 روزه تمرکز هجومی خود را بر نیروهای دریایی و هوایی‌ خود قرار داده و از رویارویی مستقیم سربازان خود با رزمندگان حزب‌الله، تا حد امکان خودداری کرد.
 
به این ترتیب؛ در روز دوم جنگ، نیروهای هوایی اسرائیل طی هجوم گسترد‌ه‌ای به جنوب لبنان پایگاه‌های برق، فرودگاه بیروت و همچنین پل‌ها و راه‌های ارتباطی مهم در این مناطق را هدف قرار دادند که در نتیجه آن ده‌ها نفر از شهروندان لبنانی به شهادت رسیدند.

 

از سویی دیگر نیروی دریایی رژیم صهیونیستی نیز حملات خود را به لبنان آغاز کرده و همچنین ارتش این رژیم 6 هزار سرباز اسرائیلی را به صورت آماده‌ّ باش کامل در مرزهای شمالی سرزمین‌های اشغالی، برای مقابله با حمله احتمالی نیروهای حزب‌الله قرار داد.

 
در پی این اقدام، "سید حسن نصرالله"، دبیرکل حزب‌الله، در همان روز دوم جنگ، با برگزاری کنفرانس خبری اعلام کرد "عملیات وعده صادق صرفا مرتبط با حزب‌الله لبنان بوده و هیچ ارتباطی با دولت این کشور ندارد".

به این ترتیب؛ وی مسئولیت مقابله با تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی را به طور رسمی پذیرفت.
 
نصرالله همچنین با بیان اینکه دو سرباز اسرائیلی به مکانی بسیار دور منتقل شدند، باری دیگر دولت رژیم صهیونیستی را به مذاکره غیر مستقیم در جهت تبادل اسرا دعوت کرده و هشدار داد "نیروهای حزب‌الله در آمادگی کامل برای پاسخ به اقدامات اسرائیل به سر می‌برند".

در پی سخنرانی دبیرکل حزب‌الله، ارتش اسرائیل، لبنان را به طور کامل در محاصره هوایی و دریایی قرار داده و از تمام توان نظامی خود برای سرکوب حزب‌الله استفاده کرد.
 
گفتنی است؛ مقامات اسرائیلی تقریبا در هر روز از جنگ، به بیان هدف جدیدی از تجاوز نظامی خود به لبنان می‌پرداختند، از جمله "بازگرداندن سربازان خود"، "در هم شکستن مقاومت و حامیان آن"، و همچنین "رسیدن به بخشی از خاک لبنان در راستای جلوگیری از پرتاب موشک‌های حزب‌الله به داخل مرزهای خود"!

جالب اینجاست که با وجود اعلام اهداف متعدد از سوی مقامات رژیم صهیونیستی، تا آخرین روز جنگ، سرانجام این جنگ 33 روزه بدون تحقق حتی یکی از این اهداف به پایان رسید.

تمام این‌ها در حالی بود که با گذشت هر روز از زمان آغاز جنگ، نشانه‌های پشیمانی مقامات اسرائیل بیشتر نمایان می‌شد.

عدم توفیق ارتش اسرائیل و شکست آن در حوزه‌های نظامی و اطلاعاتی، به حدی رسیده بود که تنها چند روز پس از گذشت جنگ "کوفی‌عنان"، دبیرکل وقت سازمان ملل، هشدار داده بود "اگر اسرائیلی‌ها بخواهند آنچه که آنان منطقه امن می‌خوانند را اجرایی کنند منطقه خاورمیانه به منطقه‌ای امنیتی تبدیل خواهد شد، اما نه برای دیگران، بلکه برای خود رژیم صهیونیستی و این امر در نهایت منجر به تقویت جریان مقاومت خواهد شد".

برخلاف انتظار افکار عمومی، مبنی بر یکپارچه بودن جهان اسلام و عرب در حمایت از حزب‌الله لبنان علیه رژیم صهیونیستی، آنچه که همگان را در تحیر و تامل فرو برد، موضع "عربستان سعودی" و "مصر" بود که نشان از آغاز علنی ظهور جریان حامی منافع اسرائیل در جهان عرب داشت.
 
وزرای خارجه این دو کشور، ضمن آنکه گروگان‌گیری دو سرباز اسرائیلی را "ماجراجویی‌های غیر مسئولانه" خواندند، با صدور بیانیه‌هایی به طور جداگانه، "برخی عناصر لبنانی" را محکوم کردند!

این در حالی بود که به موازات اقدامات سازشکارانه دولت‌های این دو کشور، مردم مصر در حمایت از حزب‌الله لبنان به خیابان‌ها آمدند و با بالا بردن پرچم‌ها و عکس‌های مرتبط با مقاومت، خواستار حمایت نظامی ارتش کشورشان از حزب‌الله لبنان شدند.
 
در همین راستا، "محمد مهدی عاکف"، رهبر وقت اخوان‌المسلمین مصر، گفته بود "اخوان‌المسلمین آماده است هزاران نفر از نیروهایش را به لبنان فرستاده تا در کنار رزمندگان حزب‌الله علیه اسرائیل بجنگند".

در پی حملات مکرر هوایی رژیم صهیونیستی به مناطق مسکونی اطراف بیروت،‌ دبیرکل حزب‌الله با صدور بیانیه‌ای هشدار داد "اگر حملات ظالمانه به این مناطق ادامه یابد، حزب‌الله حیفا را موشک‌باران خواهد کرد".
 
گفتنی است؛ "حیفا" تنها شهرکی نبود که آماج موشک‌های حزب‌الله قرار گرفت بلکه شهرهای "کریات شمونه"، "شلومی"، "نهاریا"، "عکا"، "صفد"، "کرمئیل"، "سخنین"، "المغار"، "طبریه"، "الناصره"، "العفوله"، "رامات"، "دیفد"،‌ "بیسان" و "الحظیره" نیز از حملات موشکی حزب‌الله در امان نبود.

حزب‌الله پس از به رخ کشیدن توان موشکی خود تا عمق خاک رژیم صهیونیستی، تاکید کرد "این حملات، نتیجه انتخاب حاکمان اسرائیل است".

شبکه خبری "بی‌بی‌سی"، در واپسین روزهای جنگ، با انتشار گزارشی تحت عنوان "اسرائیل به اهداف نظامی خود نرسیده است" خبر داد "طی حدود 30 روز، بیش از 4 هزار موشک از سوی حزب‌الله به اسرائیل پرتاب شده است".

همچنین در این گزارش آمده بود "اخبار رسیده حاکی است بیش از 120 سرباز اسرائیلی در این جنگ بکشته شده‌اند".
 
سرانجام در روز 14 آگوست 2006 و با اجرای قطعنامه 1701 شورای امنیت مبنی بر توقف اعمال متجاوزانه و با ارسال 15 هزار نیروی حافظ صلح از سوی سازمان ملل به این منطقه، نیروهای ارتش اسرائیل به منطقه "الخط‌الازرق" عقب‌نشینی کرده و جنگ 33 روزه پایان یافت.

گفتنی است؛ بلافاصله پس از پایان رسمی جنگ، "بشار اسد"، رئیس‌جمهور سوریه، پیروزی حزب‌الله در "نبرد باشکوه" علیه اسرائیل را به مردم لبنان تبریک گفت.

همچنین "محمود احمدی‌نژاد"، رئیس‌جمهور وقت ایران اعلام کرد "حزب‌الله لبنان برنامه‌های آمریکا برای سیطره بر خاورمیانه را در هم شکست".

از سوی دیگر، سید حسن نصرالله تاکید کرد "رزمندگان حزب‌الله پیروزی تاریخی را نه فقط برای لبنانی‌ها بلکه برای کل امت اسلامی به ارمغان آوردند".

اما در طرف دیگر این جنگ، "ایهود اولمرت"، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی، پس از پایان رسمی درگیری‌ها به پارلمان اسرائیل رفته و به بیان آنچه که وی "دستاوردهای ارتش اسرائیل در لبنان"(!) می‌خوانده پرداخته است.

اما ناگهان سخنان وی توسط برخی از نمایندگان مجلس اسرائیل قطع شد، به طوری‌که یکی از آنان خطاب به اولمرت گفت "آیا دارید به بیان پیروزی می‌پردازید؟ آیا شما پیروز شدید؟! شما شکست خورده‌اید آقای اولمرت"!

امری که منجر به اخراج وی از پارلمان رژیم صهیونیستی شد، در حالی که اولمرت فریاد می‌زد "تو نماینده حزب‌الله هستی، تو مزدور حسن نصرلله هستی".

به نظر می‌رسد علی‌رغم تلاش‌های رژیم صهیونسیتی و رسانه‌های وابسته به این رژیم برای بحرانی جلوه دادان شرایط کرانه غربی و همچنین مرز اسرائیل و لبنان، حاکمان رژیم صهیونیستی هیچ‌گاه حاضر به تکرار تجربه‌ای تلخ، که منجر به فرو ریختن توهم ایجاد شده از توانایی‌های ارتش این رژیم شد، نباشند.